EnglishΜετέωρα
Τα Μετέωρα είναι ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο που εμφανίστηκε πριν από εξήντα περίπου εκατομμύρια χρόνια. Τοποθετούνται ανάμεσα στα βουνά της Πίνδου (δυτικά), Χάσια (βορειοανατολικά) και Κόζιακα στο τέλος της Θεσσαλικής πεδιάδας, ανατολικά του Πηνειού ποταμού. Ένα δάσος από σκοτεινόχρωμους ογκόλιθους από ψαμμίτη, φαντάζουν μετέωροι, όπως δηλώνει και η ετυμολογία της λέξεως, πάνω από τη πόλη της Καλαμπάκας.
Αρχικά κατοικήθηκαν από τολμηρούς ερημίτες που αναζητούσαν ψυχική ηρεμία. Ο πρώτος εξ’ αυτών, Βαρνάβας στα 950-970 π.Χ. ίδρυσε την Σκήτη του Αγίου Πνεύματος και ακολούθησε ο Κρητικός μοναχός, Ανδρόνικος στις αρχές του 1000 μ.Χ. ιδρύοντας τη Σκήτη της Μεταμορφώσεως. Μεταγενέστερα, περί τα 1150-1160 μ.Χ., ιδρύεται η Σκήτη των Σταγών ή Δούπιανη. Περί τα μέσα του 14ου αιώνα (1340-1350 μ.Χ.), ιδρύεται η Ι. Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος από τον όσιο Αθανάσιο, ο οποίος έδωσε στον μεγάλο βράχο “Πλατύ Λίθο” το όνομα Μετέωρο, ονομασία που φέρουν έκτοτε όλοι οι βράχοι.
Στους επόμενους αιώνες ακμάζει ο μοναχισμός (14ος και 15ος αιώνας) και έχουμε την δημιουργία αρκετών ιερών μονών φτάνοντας στο απόγειο τους των αριθμό των (24) εικοσιτεσσάρων.
Σήμερα, συνεχίζοντας την παράδοση της ορθοδοξίας για πάνω από 600 χρόνια, λειτουργούν 6 Ιερές Μονές: Ιερά Μονή Μεγάλου Μετεώρου (ή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος), Ιερά Μονή Βαρλαάμ, Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου, Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος, Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, και η Ιερά Μονή Ρουσάνου.
Η ΟΥΝΕΣΚΟ έχει χαρακτηρίσει τα Μετέωρα “διατηρητέον μνημείο της Ανθρωπότητας”. Ακόμη, η παρουσία πολλών μοναστηριών σε έναν τόσο μικρό χώρο, καθώς και η ορθόδοξη πνευματική ζωή και άσκηση προκάλεσαν τον θαυμασμό των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Έτσι τα μοναστήρια των Μετεώρων συγκαταλέγονται στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, γιατί αποτελούν ένα μοναδικό συνταίριασμα βυζαντινής αρχιτεκτονικής και φυσικής ομορφιάς και είναι ένας ανεκτίμητος καλλιτεχνικός και κειμηλιακός θησαυρός.
